piątek, 26.04.2019, godz. 18.30

Zapraszamy serdecznie na premierę monodramu "Norwid. ten, który widzi", która będzie miała miejsce w Wiedniu!
Spektakl w reżyserii wybitnego znawcy twórczości Cypriana Norwida, Kazimierza Brauna w wykonaniu znakomitego aktora Narodowego Teatru Starego z Krakowa, Zygmunta Józefczaka, będzie na pewno ogromnym przeżyciem dla wszystkich, którzy cenią twórczość „poety moralnego niepokoju”, „poety myśli i idei”, „Prometeusza XIX wieku”, „jednego z najczęściej cytowanych polskich poetów”, „poety-pielgrzyma”, „poety przeczuć”, „barda tragicznego pokolenia”, „prekursora nowoczesnego polskiego myślenia”, „poety ruin”, „poety oryginalnego”, „poety dialogu”, „poety sumienia”,  „wszechstronnego artysty”, „sztukmistrza” - oto tylko kilka określen Cypriana Norwida wybranych z ogromnego repertuaru.

Wiedeń także związany jest z Norwidem. To tutaj, w maju 1897 roku, Zenon Przesmycki (Miriam), poeta, tłumacz, wydawca, krytyk literacki, zetknął się w czytelni Austriackiej Biblioteki Narodowej z jedynym wydanym za życia poety zbiorem poezji. Niewielka książeczka nosiła tytuł Poezye Cypriana Norwida, wydana została w 1863 roku. Rozpoczęła się żmudna praca odkrywania i udostępniania odbiorcom dorobku czwartego wieszcza, który w swojej twórczości zawarł to, co dla nas najważniejsze. Jest prekursorem nowoczesnej poezji polskiej, najczęściej cytowanym poetą, bo przeciez pamiętamy wszyscy, że "Ojczyzna – to wielki zbiorowy obowiązek" a "Oryginalność jest to sumienność w obliczu źródeł".

Zapraszamy na spotkanie z wielka poezją w wielkim wykonaniu.

Zygmunt Józefczak. Absolwent krakowskiej PWST. W latach 1969-71 występował na deskach Teatru Ludowego. Od roku 1971 związany ze Starym Teatrem. Od 1976 roku jest pedagogiem Wydziału Aktorskiego PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Zagrał ponad 100 ról. m. in. Kordiana, Don Juana, Norwida, Księcia Filipa w Iwonie, księżniczce Burgunda i Gonzala w Tangu Gombrowicza, Poncjusza Piłata w Mistrzu i Małgorzacie M. Bułhakowa, Bardosa w Krakowiakach i Góralach, Generała Chłopickiego w Nocy listopadowej Stanisława Wyspiańskiego, Króla Wacława w Ubu Król A. Jarry'ego.
Współpracował z najwybitniejszymi polskimi reżyserami teatralnymi: K. Swinarskim, J. Kreczmarem, J. Jarockim, K. Lupą, A. Wajdą, J.Grzegorzewskim oraz filmowymi: K. Zanussim, A. Holland, L. Adamikiem, P. Zelenką, G. Battiato, J.K. Harrisonem.
Zygmunt Józefczak – kwintesencja krakowskiej szkoły aktorstwa z jej precyzją słowa, głębią analizy, a jednocześnie – aktor odważny formalnie, otwarty na eksperyment, stale ewoluujący i śmiało wkraczający w awangardowe przestrzenie teatralnych poszukiwań. Stworzył kilkadziesiąt ról w bardzo zróżnicowanym repertuarze – od bohaterów romantycznych, lirycznych amantów, przez ostrą charakterystyczność postaci komediowych, po groteskę.
Ostatnie kilka sezonów to role bardzo różnorodne w wymiarze estetycznym, które pokazują artystę podejmującego wyzwania w spektaklach reżyserów młodego pokolenia: Józef Framuga oraz Lew w okrutnym i zabawnym Śnie nocy letniej Mai Kleczewskiej; wieloznaczne role w rewidującym sarmatyzm przedstawieniu Michała Zadary Kupiec Mikołaja Reja – dosłownie przekraczającym granice teatru poprzez wyjście z budynku, prowadzenie dialogu na ulicy i w restauracji; współczesny Jenialkiewicz z Wielkiego człowieka do małych interesów oraz Pan M. w Werterze w reżyserii Michała Borczucha – dekonstruującym romantyczny mit. Postać Zygmunta I Starego w Poczcie Królów Polskich stanowiła odważne zanurzenie się aktora w nowe przestrzenie teatru, proponowane przez jednego z najbardziej „wywrotowych, osobnych” inscenizatorów ostatniego czasu – Krzysztofa Garbaczewskiego. Rolą  Seweryna Goszczyńskiego w anarchicznej inscenizacji Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina Towiańczycy, królowie chmur artysta udowodnił, jak bardzo eksperyment formalny, nowe środki ekspresji inspirują jego aktorstwo.
Nagrodzony w 2004 r. i 2014 r. nagrodą Rektora PWST oraz w 2005 r. Srebrnym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Kazimierz Braun. Reżyser teatralny, teatrolog, pedagog. W 1958 roku ukończył Wydział Filologiczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1962 roku zdobył dyplom Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.
W 1963 roku Braun debiutował na scenie jako reżyser. W gdańskim Teatrze Wybrzeże wystawił sztuki Sławomira Mrożka: "Strip-Tease", "Karola" i "Na pełnym morzu". Później współpracował z wieloma polskimi scenami, m.in. warszawskim Teatrem Polskim, Teatrem Powszechnym w Łodzi czy Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie.
W latach 1975-1984 szefował wrocławskiemu Teatrowi Współczesnemu im. Edmunda Wiercińskiego. W 1984 roku został przez władze odwołany za stanowiska dyrektora sceny we Wrocławiu.
W 1985 roku Kazimierz Braun wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na wielu uniwersytetach, m.in. na Uniwersytecie Nowojorskim z siedzibą w Buffalo, a także reżyserował i pisał. Dziś jest profesorem uniwersytetów we Wrocławiu, Santa Cruz, Nowym Jorku i Buffalo.
Reżyser jest autorem wielu książek z dziedziny historii i teorii teatru, a także prac poświęconych teatrowi najnowszemu.
W swojej pracy reżyserskiej Kazimierz Braun powracał uparcie do dwóch autorów – Cypriana Norwida i Tadeusza Różewicza. Dramatom Norwida poświęcił część swoich "Notatek reżysera", napisał także jego monografię. Na scenie zrealizował "Pierścień wielkiej damy" (Teatr Polski w Warszawie, 1962), "Aktora" (Teatr im. Osterwy w Lublinie, 1965), "Za kulisami" (Teatr im. Słowackiego w Krakowie, 1970) oraz "Kleopatrę i Cezara" (Wrocławski Teatr Współczesny im. Wiercińskiego, 1975), a w Teatrze Telewizji "Miłość czystą u kąpieli morskich" (1979). Braun uprawia teatr poetycki, który, oprócz inscenizacji dzieł Norwida, ujawnia się także w jego scenicznych interpretacjach utworów Różewicza.
Reżyser nadal mieszka za granicą, ale ostatnio także sporadycznie reżyseruje w Polsce.
Kazimierz Braun otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, NagrodęFundacji Władysława i Nelli Turzańskich w dziedzinie kultury za rok 2002, Złoty Medal Gloria Artis - Zasłużony Kulturze.