Społeczeństwo

Z polskimi dziećmi mieszkającym w Wiedniu rozmawialiśmy o Polsce, o Austrii, o szkole i o innych ważnych sprawach.

Maj – to dla wielu z nas, zarówno w Polsce, jak i w Austrii, czas Pierwszych Komunii.To musi być dla dziecka dzień, którego się nie zapomina. Dzień, do którego się będzie powracało myślami nawet po dziesiątkach lat z sentymentem. Nasze dzieci powinny odczuć jego wagę. Co do tego wszyscy jesteśmy zgodni.

Mieszkam w Austrii ponad dwadzieścia lat. Ostatnio urzędnik jednej z wiedeńskich instytucji potraktował mnie opieszale. Opowiedziałem o tym mojemu austriackiemu koledze z pracy. – Poskarż się w urzędzie solnym – odparł, szczerząc w uśmiechu zęby. Poprosiłem go o wyjaśnienie. Jego rada okazała się na tyle skuteczna, że na mojej twarzy pojawił się równie szeroki uśmiech.

Oczekiwanie, że ktoś stanie się częścią społeczeństwa przyjmującego, osiągnie niezależność ekonomiczną i kompetencje konieczne do funkcjonowania w życiu codziennym w nowym kraju, nie jest równoznaczne z tym, że upodobni się do jego obywateli rezygnując z języka, kultury, religii itp. - twierdzi dr Agnieszka Trąbka z Uniwersytetu Jagiellońskego.

Uwodzenie, flirtowanie, zdobywanie – jak go zwał, tak go zwał, ale czym jest podryw i na czym polega, każdy wie.  Grunt, żeby flirt był skuteczny. Czy na emigracji podryw rządzi się innymi prawami? Zapytaliśmy o to rodaków mieszkających w Austrii, bywalców świątyń podrywu, czyli dyskotek. 

Ośmiu Polaków, o których nie można zapomnieć, bo swoje życie i zdolności poświęcili służbie innym ludziom, stanowiąc przykład dla kolejnych pokoleń rodaków, zarówno w kraju, jak i za granicą. Co ich dziś łączy? W uznaniu dla ich zasług dla Polski zostali wybrani przez senatorów i posłów RP na patronów roku 2017. Przypomnienie tych postaci przyczynia się do utrwalenia najwartościowszych postaw społecznych.

Bardzo, bardzo panią proszę... proszę przyjść na rozprawę, pani musi usłyszeć tę sędzinę, zobaczyć jak ona się zachowuje, inaczej mi pani nie uwierzy! 

Tropem starych, polsko-austriackich historii dotarłam do Turczynskiego w śródmieściu Wiednia przy Wollzeile 18. Byłam oczekiwana. Otwieram drzwi, naciskając dzwonek, który melduje wejście klienta do sklepu.

- Większość życia jestem na emigracji - mówi jeden z naszych rozmówców. Wiadomo, że najtrudniejszy jest pierwszy krok. Jest to prawda uniwersalna i dotyczy każdego aspektu życia. Trzeba jednak przyznać, że wyjazd na emigrację jest czymś naprawdę wyjątkowo trudnym.

W 2012 roku zaostrzono w Austrii przepisy dotyczące używania samochodów na obcych rejestracjach.