Społeczeństwo

– Tworząc TakePlace© połączyłam przyjemne z pożytecznym: hobby i pracę – mówi Anna Perłowska-Fröhlich, przewodniczka i właścicielka biura podróży.

Tropem starych, polsko-austriackich historii dotarłam do Turczynskiego w śródmieściu Wiednia przy Wollzeile 18. Byłam oczekiwana. Otwieram drzwi, naciskając dzwonek, który melduje wejście klienta do sklepu.

Im bardziej poczujemy się jak w domu, tym bardziej może zaboleć jak ukłucie ostrą szpilką pytanie: „skąd jesteś?", dające do zrozumienia, że jesteśmy postrzegani jako nietutejsi.

W piątkowe popołudnie wybrałam się w Wiedniu na otwarty miting osób borykających się z chorobą alkoholową.

Mija akurat 25 lat od tamtego wydarzenia, gdy w sierpniu 1989 roku uskrzydliła nas wiadomość, że Tadeusz Mazowiecki zostanie premierem.

Mieszkam w Austrii ponad dwadzieścia lat. Ostatnio urzędnik jednej z wiedeńskich instytucji potraktował mnie opieszale. Opowiedziałem o tym mojemu austriackiemu koledze z pracy. – Poskarż się w urzędzie solnym – odparł, szczerząc w uśmiechu zęby. Poprosiłem go o wyjaśnienie. Jego rada okazała się na tyle skuteczna, że na mojej twarzy pojawił się równie szeroki uśmiech.

Bardzo, bardzo panią proszę... proszę przyjść na rozprawę, pani musi usłyszeć tę sędzinę, zobaczyć jak ona się zachowuje, inaczej mi pani nie uwierzy! 

W 2012 roku zaostrzono w Austrii przepisy dotyczące używania samochodów na obcych rejestracjach.

- Większość życia jestem na emigracji - mówi jeden z naszych rozmówców. Wiadomo, że najtrudniejszy jest pierwszy krok. Jest to prawda uniwersalna i dotyczy każdego aspektu życia. Trzeba jednak przyznać, że wyjazd na emigrację jest czymś naprawdę wyjątkowo trudnym.

Któż nie zna przeboju Ordonki „Święty Antoni, święty Antoni.. ”. Autorem tekstu „Piosenka o zagubionym sercu” – bo tak brzmi pełny tytuł przeboju - jest Artur Maria Swinarski, który trzy ostatnie lata swego życia spędził w Wiedniu.