Do jakiego wieku przysługuje dziecku roszczenie alimentacyjne i w jakiej wysokości?

- Prawo austriackie nie przewiduje konkretnego wieku, do którego rodzice są zobowiązani do płatności alimentów. Roszczenie alimentacyjne dziecka upływa z chwilą nabycia zdolności do samodzielnego utrzymania, która to zdolność nie zależy od osiągnięcia określonego wieku (w szczególności nie od pełnoletności), lecz od tego, czy dziecko jest w stanie zarobić środki potrzebne do pokrycia swojego odpowiedniego utrzymania. Przy ocenie zdolności do samodzielnego utrzymania rozstrzygająca jest sytuacja życiowa dziecka i jego rodziców.

Wysokość roszczeń alimentacyjnych dziecka zależy od jego wieku oraz zarobków dłużnika alimentacyjnego. Poniżej 6 lat należy się 16%, od 6 do 10 lat należy się 18%, od 10 do 15 lat należy się 20% i powyżej 15 lat należy się 22% od zarobków dłużnika alimentacyjnego. Wysokość procentowa maleje od 1 do 2 % za każde dalsze dziecko, jeśli dłużnik alimentacyjny ma więcej dzieci, na które również musi płacić alimenty, i od 3 do 4%, jeśli ma małżonkę, której również musi płacić alimenty. Zasadniczo alimenty należy wypłacać w formie pieniężnej oraz bezpośrednio osobie uprawnionej do ich otrzymywania (lub na jej rachunek bankowy). Alimenty na dziecko należy wypłacać temu rodzicowi, który zajmuje się opieką i wychowaniem dziecka.

Mąż i ja planujemy rozwód polubowny, czy przysługuje mi renta wdowia (Witwenpension) po rozwodzie?
- Do renty rodzinnej (wdowiej) uprawniona jest także rozwiedziona małżonka, pod warunkiem spełnienia dodatkowego warunku, a mianowicie w chwili śmierci męża prawo do alimentów z jego strony ustalone zostało wyrokiem albo ugodą (przy rozwodzie polubownym). Prawo do renty jest przyznawane tylko wtedy, jeśli w momencie śmierci eks-małżonka istnieje tytuł alimentacyjny. Wyjątek stanowi przypadek, w którym przy rozwodzie nie zostały przyznane alimenty, ale były mąż przez co najmniej rok płacił byłej żonie regularnie alimenty na bazie dobrowolnej i małżeństwo trwało co najmniej dziesięć lat. Szczególna uwaga: jeśli alimenty zostaną przyznane sądowo lub uzgodnione przy rozwodzie polubownym, ale efektywnie nie będą płacone, to w tym wypadku Zakład Ubezpieczeń Socjalnych – który wypłaca renty – nie uznaje tego tytułu, argumentując, że była to umowa tylko dla pozoru, aby uzyskać prawo do tych świadczeń socjalnych.

Jestem lokatorem mieszkania, które chcę oddać, czy muszę zapłacić za koszty wymalowania mieszkania?
- Naprawy bezpośrednio wynikające ze zniszczeń obciążają najemcę, o ile powstały z jego winy i nie są wynikiem normalnego zużycia mieszkania. Zniszczenia wynikające z „normalnego" użycia mieszkania, jak wymalowanie ścian, obejmuje inna regulacja. Czy wynajemca może żądać zwrotu kosztów wymalowania mieszkania, zależy w pierwszej kolejności od tego, czy wynajmuje on mieszkanie w ramach działalności gospodarczej (od 5 mieszkań) czy prywatnie. Dodatkowo trzeba sprawdzić, co zostało uzgodnione w umowie o wynajem mieszkania. Jeśli mieszkanie zostało wynajęte u prywatnego wynajemcy i w umowie zostało uzgodnione, że mieszkanie jest przy opuszczeniu do wymalowania na koszt lokatora, to lokator jest odpowiedzialny za wymalowanie. Jeśli w umowie brakuje takiego uzgodnienia, to mieszkanie jest do oddania w takim stanie, w jakim zostało wynajęte. Średnie zużycie jest do zignorowania, to znaczy, że mieszkanie nie musi zostać wymalowane, jeśli powierzchnia nie została zmieniona (nowy kolor, tapety, kafelki, itp.).
Jeśli mieszkanie zostało wynajęte u wynajemcy w ramach jego działalności gospordarczej, to mieszkanie jest do oddania w takim stanie, w jakim zostało wynajęte, to znaczy, że nie musi zostać wymalowane, jeśli ściany nie zostały zniszczone lub zmienione. To obowiązuje nawet i w tym wypadku, jeśli w umowie o wynajem zostało uzgodnione, że mieszkanie jest do wymalowania. W tym wypadku taka umowa jest bezprawna i nie zobowiązuje lokatora.

Otrzymałem ostatnio z sądu pismo z tytułem „Strafantrag", co to jest i co mam dalej zrobić?
- „Strafantrag" jest wnioskiem oskarżyciela o wszczęcie postępowania karnego. Prokuratura wnosi taki wniosek, jeśli na podstawie wyników dochodzenia, które przeprowadziła policja lub na podstawie zgłoszenia o popełnieniu czynu karalnego, dojdzie do wniosku, że przeciwko osobie oskarżonej jest wystarczająco dowodów, aby doszło do ukarania tej osoby.
W zależności od zarzucanego czynu i łączącą się z nim grożącą karą, może obowiązywać konieczność mianowania adwokata. To jest konieczne wtedy, jeśli wymiar kary wynosi powyżej trzech lat, proces ma się odbyć przed ławą przysięgłych lub oskarżony został aresztowany. Jeśli więc jeden z powyższych przypadków się zgadza, to oskarżony musi być reprezentowany przez obrońcę karnego (Strafverteidiger) lub adwokata (Rechtsanwalt).
Osoba nieposiadająca wystarczających środków może wystąpić z wnioskiem o przyznanie pomocy prawnej (Verfahrenshilfe). W razie konieczności, sąd może udzielić pomocy prawnej poprzez (całkowite bądź częściowe) zwolnienie niezamożnej strony z opłat sądowych oraz ewentualnych kosztów honorariów biegłych, tłumaczy, kosztów ponoszonych przez świadków, a także poprzez zapewnienie nieodpłatnej reprezentacji przez adwokata.

Aleksandra T. Fux