Miałem wypadek samochodowy. Sprawca wypadku jest Austriakiem i ponosi pełną winę. Czy należy mi się odszkodowanie i w jakiej wysokości?

Odszkodowanie za straty poniesione w związku z wypadkiem samochodowym płacone jest przez firmę, w której sprawca wypadku ma wykupioną polisę OC (Haftpflichtversicherung). Minimalna suma, na którą samochód musi być ubezpieczony, wynosi akutalnie 6 milionów euro. Jeśli poniesione szkody przekroczą tę sumę, to resztę musi zapłacić sprawca z własnej kieszeni. Poszkodowany ma prawo do ubiegania się o następujące zadośćuczynienie:
– Zwrot wszelkich kosztów poniesionych w związku z danym wypadkiem: wartość zniszczonego samochodu, koszty odholowania samochodu, koszty od-/przemeldowania samochodu, koszty vignety lub – jeśli samochód nadaje się do naprawy – koszty jego reperatury. Należy się też odszkodowanie za zniszczone ubranie lub inne przedmioty, które zostały w ramach wypadku uszkodzone, np. telefon komórkowy, torebka itp.
– W przypadku uszkodzenia ciała należy się odszkodowanie za ból i cierpienie (tzw. Schmerzengeld), który w zależności od ich intensywności oraz długości może mieć różną wysokość. Z reguły długość oraz intensywność tych bólów określa biegły medyczny. Odpowiadające temu periody dzieli się na tzw. mocne bóle (Starke Schmerzen), średnie bóle (Mittelstarke Schmerzen) oraz lekkie bóle (Leichte Schmerzen). W zależności od miejsca zamieszkania na terenie Austrii przysługują za dany dzień różne stawki. W wschodniej części Austrii (Wien, Niederoesterreich i Burgenland) sąd przyznaje 330 euro za dzień mocnych bólów, 220 euro za dzień średnich bólów i 110 euro za dzień lekkich bólów.
Poszkodowanemu należy się też zwrot za koszty leczenia, jeśli nie zostały one pokryte przez kasę chorych, i za stracony zarobek z powodu niezdolności do pracy (Verdienstentgang), lub renta w przypadku trwałego uszkodzenia zdrowia, związane z niezdolnością do pracy (Berufsunfähigkeitspension). Z racji tak wielu możliwości uzyskania odszkodowania warto zwrócić się z tą kwestią do adwokata.

Jak w Austrii wygląda sprawa adopcji dziecka?
– W Austrii przewidziane są trzy możliwości adopcji: anonimowa adopcja (Inkognitoadoption), otwarta adopcja (Offene Adoption) i półotwarta adopcja (Halboffene Adoption). W pierwszym przypadku ani biologiczni rodzice ani adopcyjni nie otrzymują żadnych informacji o drugiej stronie (wszystko odbywa się anonimowo). Biologiczni rodzice mają jednak możliwość za pośrednictwem urzędu (AJF – Amt für Jugend und Familie) uzyskiwać bieżące informacje o stanie rozwoju dziecka. Przy otwartej adopcji obydwie strony osobiście się poznają. Mają wtedy możliwość utrzymania regularnego kontaktu zarówno ze sobą, jak i z dzieckiem. Do tego konieczna jest jednak zgoda obydwu stron. Natomiast przy półotwartej adopcji biologiczni rodzice nie mają kontaktu z rodzicami adopcyjnymi, ale mogą poprzez urząd AFJ nie tylko uzyskiwać informacje o dziecku, ale zorganizować spotkanie w neutralnym miejscu. W tym przypadku niewymieniane zostają ani nazwiska ani adresy stron. Jeśli strony się zgodzą, to może dojść również do regularnej wymiany korespondecji i zdjęć.
Para, która chce adoptować dziecko, musi wypełnić wiele warunków: pierwszym jest przekonanie AFJ, że między dzieckiem a nową rodziną adopcyjną istnieje lub może zaistnieć więź emocjonalna, która jest porównywalna z więzią między dzieckiem a biologicznymi rodzicami. Nie mogą istnieć żadne przeszkody, np. ograniczenia finansowe, wskutek których rodzice nie są w stanie utrzymać dziecka. Wiek rodziców adopcyjnych musi wynosić co najmniej 25 lat. Górnej granicy wiekowej nie ma, ale rodzice adopcyjni muszą być starsi od dziecka. Pary małżeńskie są preferowane przy wyborze nowej rodziny dla dziecka i mają większe szanse niż pary bez ślubu. Ponadto urząd musi być przekonany, że dziecko będzie miało zapewnione optymalne warunki rozwoju i możliwe będzie nawiązanie więzi rodzicielskich między dzieckiem a rodzicami adopcyjnymi.
W celu podjęcia starań o adopcję należy nawiązać kontakt z urzędem (Amt für Jugend und Familie w Wiedniu lub Bezirkshauptmannschaft w innych landach) w danym miejscu zamieszkania. Tam oferowane są odpowiednie kursy przygotowawcze, w ramach których określona zostaje zdolność kandydatów do wychowania dziecka. Okres oczekiwania na adopcję wynosi z reguły od 3 do 5 lat. Formalny proces adopcyjny przeprowadza natomiast sąd okręgowy (Bezirskgericht) miejsca zamieszkania. Należy tam przedłożyć przede wszystkim umowę adopcyjną oraz wszelkie dokumenty ukończenia koniecznych kursów czy przeprowadzenia rozmów informacyjnych z AFJ itp. Adopcja kończy się zatwierdzeniem umowy adopcyjnej przez sąd.

Czy każdemu pracownikowi należy się 13. i 14. wypłata?
– Zależy to przede wszystkim od tego, czy kwestia ta została uzgodniona w umowie o pracę (Arbeitsvertrag) lub w umowie zbiorowej danej branży (Kollektivvertrag). Automatycznie nie ma się prawa do 13-tki (Urlaubsgeld) lub 14-tki (Weihnachstgeld) z mocy ustawy. Jeśli więc nie zostało to uzgodnione w umowie o pracę, to należy sprawdzić, czy pracownik podlega umowie zbiorowej jakiejkolwiek branży (Kollektivvertrag). Jeśli te wymogi są spełnione, to należy się płaca dodatkowa w formie Urlaubsgeld i Weihnachtsgeld.