Kupiłam w Polsce mieszkanie, w którym chciałabym spędzić resztę swojego życia. Moim dwóm synom mieszkanie w ogóle się nie podoba, ale moja wnuczka bardzo chętnie mnie w nim odwiedza. Postanowiłam więc po mojej śmierci przekazać je wnuczce, a resztę mojego majątku podzielić między synów. Czy muszę w związku z tym sporządzić testament?

– Resztę swojego życia chciałaby Pani spędzić w Polsce, co oznacza, że obecnie przebywa Pani na terenie innego kraju, w tym przypadku w Austrii. W związku z tym najpierw należy zadać pytanie, w jakim porządku prawnym zostanie przeprowadzone postępowanie spadkowe po Pani śmierci. W takim przypadku nie ma znaczenia, gdzie ktoś zmarł. Ważne jest natomiast, gdzie znajdowało się ostatnie miejsce zamieszkania zmarłego.
W myśl unijnego prawa spadkowego zastosowanie ma prawo spadkowe na podstawie ostatniego zamieszkania zmarłego. W Pani przypadku, aby zapobiec dziedziczeniu na podstawie prawa polskiego, należy spisać testament i wyraźnie w nim zaznaczyć na swoją korzyść zastosowanie prawa austriackiego. W przypadku przeprowadzenia się do Polski, bez wcześniejszego sporządzenia testamentu, na podstawie prawa austriackiego Pani wnuczka nic nie dziedziczy. W pierwszej kolejności spadek po połowie należy się dwóm synom. Chcąc przepisać mieszkanie w Polsce wyłącznie na wnuczkę, należy zrobić specjalny zapis w testamencie. Pamiętać należy również, że Pani synom należy się tzw. zachowek. Zachowek określany jest jako połowa wysokości należącego się spadku, co w tym przypadku oznacza, że na każdego syna przypada jego część w udziale 1/4.
Od 1.01.2017 szczególną uwagę należy zwrócić na formę spisania testamentu. Własnoręcznie spisany testament przez spadkobiercę może zostać napisany bez świadków, należy jednak pamiętać o dacie i podpisie spadkobiercy. W przypadku testamentu spisanego na komputerze należy wyraźnie użyć określenia „Mój Testament” i podpisać go w obecności trzech niezależnych świadków. Najlepszym rozwiązaniem pod kątem prawnym jest sporządzenie i zarejestrowanie testamentu u adwokata lub notariusza, co da nam 100% pewności, że po naszej śmierci będzie on spełniony według naszych oczekiwań.

Na początku sierpnia ukończyłam swoje studia licencjackie i chciałam rozpocząć naukę na studiach magisterskich. Obecnie mieszkam z mamą, a od taty otrzymuję alimenty. Niestety mój tata odmówił dalszego płacenia alimentów. Czy obowiązuje go dalsze wspieranie mnie finansowo podczas moich studiów?
– Obowiązek alimentacyjny względem dzieci obowiązuje rodziców do momentu uzyskania przez nich odpowiedniego wykształcenia, co dotyczy również wyższego wykształcenia. Nie jest on przy tym określony żadnym sztywnym terminem. Warunkiem otrzymania przez Panią takiego roszczenia alimentacyjnego jest konsekwencja i Pani chęć dalszego kształcenia W przypadku studentów przyjmuje się, co do zasady, że rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych do czasu ukończenia studiów przez dziecko, czyli do daty złożenia egzaminu dyplomowego, co pozwala na większe możliwości zdobycia w przyszłości odpowiedniego zawodu. W Pani przypadku zakończenie kształcenia na poziomie studiów licencjackich i dalsza ich kontynuacja, jako studia magisterskie, nie zwalnia ojca z płacenia na Panią należnych alimentów.

Podczas przyjęcia z okazji moich 19. urodzin w obecności całej rodziny otrzymałam od ojca kluczyki do samochodu wraz z dowodem rejestracyjnym. Od tamtego dnia samochód jest w moim posiadaniu i wszystkie koszty związane z prowadzeniem samochodu ponoszę ja. Teraz po dwóch latach przy każdej kłótni rodzinnej ojciec żąda ode mnie zwrotu samochodu, bo, jak twierdzi, tylko on jest w posiadaniu karty pojazdu (Typenschein) i jak mu go nie zwrócę, to zgłosi kradzież. Czy rzeczywiście muszę mu oddać samochód?
– Bardzo często zdarza się, że podczas kłótni domagamy się zwrotów prezentów. Niestety, kłótnia nie upoważnia nas do wypominania nam otrzymanych darowizn. Darowizna (w tym przypadku samochód) powinna zostać zwrócona tylko wtedy, gdy została bezprawnie otrzymana. Ustna umowa darowizny jest ważna tylko wtedy, kiedy przekazana została obdarowanemu konkretna rzecz. Momentem jej wykonania jest objęcie w posiadanie rzeczy lub przedmiotu przez obdarowanego.
Sąd Najwyższy ustanowił, że przekazanie pojazdu jest możliwe pod warunkiem, gdy obdarowany podczas użytkowania pojazdu samodzielnie będzie ponosił wszystkie koszty związane z jego utrzymaniem. W przypadku pojazdów osobowych karta pojazdu (Typenschein) nie jest potwierdzeniem świadczącym o własności pojazdu, dlatego przekazanie do dyspozycji samochodu bez takiego dokumentu jest jak najbardziej możliwe.
Odnosząc się do Pani przypadku, kiedy Pani ojciec w obecności znajomych i rodziny podarował Pani auto wraz z kluczykami i dowodem rejestracyjnym, po jednoczesnym dwuletnim przez Panią użytkowaniu i ponoszeniu przez Panią wszelkich kosztów związanych z jego eksploatowaniem, nie jest Pani w żaden sposób zobowiązana do zwrócenia samochodu ojcu. Przeciwnie, to Pani ojciec zobowiązany jest przekazać Pani kartę pojazdu Typenschein.