Moja była żona chce się wyprowadzić z Wiednia do Polski i zabrać ze sobą naszą córkę. Córka mieszka od urodzenia w Austrii i chodzi do przedszkola, tutaj ma zacząć w tym roku szkołę, jednak często bywa w Polsce u dziadków. Po ostatnim pobycie w Polsce była żona powiadomiła mnie, że udała się do sądu w Polsce, aby założyć sprawę o przyznanie jej wyłącznego prawa do opieki nad córką. Czy jest to dozwolone? Nie mam możliwości, aby stawiać się na sprawę sądową w Polsce.

-Zgodnie z ogólnymi zasadami jurysdykcji prawa Unii Europejskiej sądy polskie nie mają jurysdykcji, aby decydować o tej sprawie i taki wniosek powinien być przez sąd odrzucony. Art. 7/1 Rozporządzenia Bruksela II b stanowi, że procedura dotycząca władzy rodzicielskiej jest rozstrzygana przed sądami kraju, w którym dziecko w chwili złożenia wniosku ma swoje miejsce zwyczajowego pobytu, i jest to w tym przypadku Austria.
Według Najwyższego Trybunału Unii Europejskiej, aby faktycznie ustalić miejsce zwyczajowego pobytu, należy zawsze rozpatrzyć indywidualne okoliczności sprawy. Miarodajna jest nie tylko fizyczna obecność dziecka w danym kraju, ale także integracja w środowisku społecznym i rodzinnym, jak również przede wszystkim miejsce rzeczywistego centrum życia. Córka mieszka w Austrii, chodzi do przedszkola, zaczyna tutaj szkołę, ma kontakt z ojcem i wykształcone więzi społeczne, co oznacza, że tutaj znajduje się jej zwyczajowe miejsce pobytu i przed austriackimi sądami musi być rozstrzygnięta kwestia prawnej opieki. Odwiedziny czy wakacje u dziadków w Polsce, używanie polskiego języka, ogólne przywiązanie kulturowe są w tym przypadku nieistotne. Również intencja matki, aby przeprowadzić się do Polski, nie gra żadnej roli.

Okazało się, że w mojej sprawie sądowej będzie decydować sędzia, który jest dobrze zaznajomiony ze stroną przeciwną. Co mogę w tej sytuacji zrobić, gdyż obawiam się, że będzie miało to wpływ na przebieg sprawy.
-Zgodnie z § 19 Ustęp 2 Normy Jurysdykcyjnej sędzia może być wyłączony przez stronę, jeśli strona ma dostateczny powód, by wątpić w jego bezstronność. Do takich powodów należy m.in. bliższa znajomość/przyjaźń ze stroną procesu. Przekazanie sprawy innemu sędziemu może być udzielone nie tylko w przypadku udowodnionej stronniczości, ale także w przypadku wątpliwości co do stronniczości. W tym celu należy niezwłocznie, jeszcze przed rozpoczęciem sprawy, złożyć wniosek w sądzie, który ma jurysdykcję w danej sprawie, podając powody wątpliwej bezstronności. Jeśli się tego nie zrobi i przystąpi do rozprawy bez podania przyczyny sprzeciwu od razu, traci się możliwość zgłoszenia możliwej stronniczości. Podsumowując, w przypadku obaw o bezstronność należy zaniechać jakichkolwiek działań procesowych i w pierwszej kolejności wystosować wniosek o odroczenie sędziego.

Moja sąsiadka, której pomogłem przywiesić szafki, zakochała się we mnie i wysyła mi cały czas wiadomości SMS oraz WhatsApp, zostawia też listy miłosne w skrzynce i często zjawia się nieproszona przed moimi drzwiami. Czuję się nękany. Co mogę zrobić w tej sytuacji?
§ 16 Kodeksu Prawa Cywilnego (ABGB) stanowi, iż każdy człowiek ma prawo do ochrony swojego życia, osobowości i sfery prywatnej. Nachodzenie oraz nękanie nieproszonymi wiadomościami, bez względu na to, jakiej natury one są, stanowią wykroczenie przeciwko tym prawnym gwarancjom i są nielegalne według § 1328a Kodeksu Prawa Cywilnego.
Aby natychmiast uzyskać pomoc prawną, najlepiej wystosować do sądu wniosek z prośbą o wydanie tzw. rozporządzenia tymczasowego (Einstweilige Verfügung) według § 382d Ustawy Egzekucyjnej, który ma zawierać zakaz zbliżania się oraz podejmowania prób kontaktów. Na wydanie takiego rozporządzenia nie trzeba długo czekać i zostawia ono również cały czas otwartą drogę do dalszych kroków prawnych, czy to cywilnoprawnych, jak np. pozew o zaniechanie danych czynności, czy też karnoprawnych, jak np. nękanie, jeśli zajdzie taka potrzeba.