Informator skierowany jest do wszystkich Polaków mieszkających w Austrii lub planujących osiedlenie się w tym kraju.

Został przygotowany przez Zespół Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Wiedniu. W Wydziale Konsularnym można go otrzymać bezpłatnie w wersji drukowanej.
Na łamach „Poloniki” udostępniamy wybrane zagadnienia.

PRACA I PODATKI W AUSTRII

Otwarcie rynku pracy w Austrii nastąpiło z dniem 1 maja 2004 roku i wynikało z Traktatów Akcesyjnych o przystąpieniu Polski i dziewięciu dalszych krajów do Unii Europejskiej. Jednak dopiero od 1 maja 2011 roku nie jest już konieczne uzyskanie pozwolenia na zatrudnienie obywatela Polski.

Umowa o pracę
Umowę o pracę można zawrzeć na czas określony lub na czas nieokreślony.
Pracownik może otrzymać pisemną umowę o pracę oraz – obowiązkowo
z chwilą podjęcia pracy – potwierdzenie zameldowania w miejscowej kasie chorych.
Austriackie prawo nie wyklucza ustnych umów o pracę. Jeżeli pracownik nie otrzymał umowy na piśmie, pracodawca musi wystawić tzw. Kartę Pracy (Dienstzettel).
Karta pracy wydawana jest bezpłatnie i potwierdza fakt zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy. Pracodawca nie ma obowiązku wystawienia Karty Pracy, jeżeli stosunek pracy nie przekracza 1 miesiąca. Karta Pracy musi zawierać następujące informacje:
• nazwisko, imię i adres zamieszkania pracownika;
• datę rozpoczęcia stosunku pracy (w przypadku umów zawartych na czas określony) oraz datę zakończenia stosunku pracy;
• okres lub termin wypowiedzenia;
• miejsce świadczenia pracy;
• zaszeregowanie pracownika w ogólnej strukturze pracodawcy;
• określenie rodzaju pracy wynikającego z umowy o pracę, jaką będzie wykonywał pracownik u danego pracodawcy;
• wysokość wynagrodzenia i termin płatności wynagrodzenia za pracę;
• roczny wymiar urlopu wypoczynkowego;
• uzgodniony dzienny i tygodniowy wymiar czasu pracy.

Zatrudnienie na najniższą stawkę uposażenia (geringfügige Beschäftigung)
Ta forma zatrudnienia jest określona jedynie górną granicą miesięcznego zarobku, która corocznie jest zmieniana ze względu na poziom inflacji. W roku 2015 wynosi ona 405,98 EUR. W tym systemie pracodawca opłaca jedynie ubezpieczenie wypadkowe pracownika, pracownik natomiast ma możliwość „samoubezpieczenia” chorobowego i emerytalnego w Krajowej Kasie Chorych, opłacając zaniżoną stawkę (w 2015 roku wynosi ona 57,30 EUR). Pracownik ma także prawo do pełnego wymiaru urlopu, do ewentualnego urlopu opiekuńczego oraz do 13. i 14. pensji. Osoba zatrudniona w ten sposób – nawet jeśli opłaca ubezpieczenie w Kasie Chorych – nie nabywa prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Stosunek pracy uważa się za „geringfügig”, jeśli wynagrodzenie:
• przy zatrudnieniu krótszym niż miesiąc nie przekracza stawki dziennej 31,17 EUR (stan w roku 2015);
• przy zatrudnieniu na czas określony w okresie przynajmniej jednego miesiąca kalendarzowego lub na czas nieokreślony nie przekracza stawki 405,98 EUR na miesiąc (stan w roku 2015).

Polsko-austriacka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania
Dzięki zawartej pomiędzy Polską i Austrią umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania unika się dwukrotnego opodatkowania tego samego dochodu w Polsce i Austrii.
W 2008 roku w Warszawie podpisany został protokół o zmianie umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Wiedniu 13 stycznia 2004 roku (Dz.U. 2008 nr 222 poz. 1450). Protokół do tej umowy zmienił od 1 stycznia 2009 roku metodę opodatkowania dochodów polskich rezydentów w Austrii, z metody odliczania proporcjonalnego na metodę wyłączenia z progresją.
Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty w Austrii. Polacy zarabiający wyłącznie w Austrii nie muszą składać w Polsce zeznania podatkowego i dopłacać tam do podatku.
Jeżeli ktoś ma dochody w obu krajach, to dochód z Austrii zostanie wzięty pod uwagę jedynie przy obliczaniu stopy podatku, właściwej dla całego dochodu, która zostanie zastosowana do opodatkowania tylko polskich zarobków. W celu uniknięcia nieporozumień i związanych z tym konsekwencji, proponuje się nawiązanie bezpośredniego kontaktu z Urzędem Skarbowym właściwym dla miejsca zamieszkania i jednoznaczne rozstrzygnięcie wszystkich wątpliwych kwestii.
Pełny tekst umowy dostępny jest na stronie internetowej polskiego Ministerstwa Finansów (http://www.finanse.mf.gov.pl), Dz.U. 2005 nr 224 poz. 1921.

Podatek kościelny
Osoby zameldowane w Austrii zobowiązane są do opłacania podatku kościelnego. Osoby, które zgłaszają przynależność do jednej z oficjalnie zarejestrowanych w kraju gmin wyznaniowych (rubryka w formularzu meldunkowym), obowiązane są uiszczać corocznie podatek kościelny. Opłaca się go w wysokości 1% rocznych dochodów wyznawcy. Rezygnacja z opłacania tego podatku łączy się z wystąpieniem z kościoła/gminy wyznaniowej i w konsekwencji z rezygnacją ze wszelkich związanych z przynależnością religijną sakramentów i posług (np. chrztu, komunii, bierzmowania, zawarcia związku małżeńskiego w kościele, pogrzebu). Gdy wyznawca przestaje opłacać podatek kościelny, austriacka gmina wyznaniowa przekazuje informacje o wystąpieniu z kościoła do poprzedniej gminy wyznaniowej (w przypadku kościoła rzymskokatolickiego – do odpowiedniej diecezji w Polsce).
W przypadku zadeklarowania braku wyznania i przynależności do jakiejkolwiek gminy wyznaniowej, obowiązek opłacania podatku kościelnego nie istnieje.
Uwaga! Władze kościelne mają prawo dochodzenia roszczeń w drodze egzekucji.

ŚWIADCZENIA SOCJALNE
Osobom przebywającym i pracującym w Austrii przysługuje szereg świadczeń socjalnych. W poniższej publikacji ograniczamy się do opisania jedynie tych najistotniejszych. Szczegółowe informacje (również w języku polskim) można znaleźć na stronie internetowej http://sozialinfo.wien.gv.at/content/pl 

Zasiłek rodzinny (Familienbeihilfe)
Zasiłek rodzinny w Austrii nie jest zależny ani od dochodów, ani od okresu zatrudnienia. Zasadniczo prawo do zasiłku mają rodzice, których centrum interesów życiowych znajduje się na terytorium Austrii, rodzice, których dzieci żyją z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym, oraz gdy w przeważającej mierze łożą oni na utrzymanie dziecka/dzieci, które nie mieszka z żadnym z rodziców we wspólnym gospodarstwie domowym.
W kręgu uprawnionych są:
• obywatele Austrii;
• obywatele UE/EOG;
• obywatele państw trzecich, przebywający w Austrii legalnie na podstawie długoterminowego prawa pobytu;
• uznani uchodźcy i azylanci.
Zasadniczo prawo do zasiłku przysługuje do ukończenia przez dziecko 18. roku życia. Na starsze dzieci zasiłek przysługuje jedynie wtedy, gdy kształcą się do wykonywania zawodu (szkoła zawodowa, praktyka, czeladnictwo). W przypadku dorosłych studiujących dzieci prawo do zasiłku regulują odrębne przepisy. Zasiłek wypłacany jest co do zasady matce prowadzącej gospodarstwo domowe. Może ona jednak pisemnie zrezygnować z zasiłku na rzecz drugiego rodzica. Wniosek o zasiłek składa się do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania urzędu skarbowego (Finanzamt). Urząd może zażądać wszelkich dokumentów potwierdzających informacje zawarte we wniosku. W przypadku obywateli UE koniecznie należy przedłożyć dokument potwierdzający legalny pobyt w Austrii (Anmeldebescheinigung).
Zasiłek wypłacany jest 6 razy w roku, w dwumiesięcznych ratach. Dodatkowo we wrześniu wartość miesięcznego zasiłku rodzinnego jest wypłacana podwójnie (tzw. 13. zasiłek rodzinny). Wnioski składa się co roku. Możliwe jest także złożenie ich do 5 lat wstecz (po 5 latach roszczenie dotyczące zasiłku przedawnia się). W praktyce zdarza się, że zasiłek jest wypłacany obywatelom UE ze znacznym opóźnieniem, nie jest to jednak regułą i wynika najczęściej z konieczności potwierdzenia danych zawartych we wniosku.
Wysokość miesięcznego zasiłku rodzinnego na każde dziecko, w zależności od jego wieku, wynosi odpowiednio (dane EUR, 2015 r.):

W przypadku dwójki dzieci na każde dziecko przyznawana jest dodatkowa kwota w wysokości €6,70, w przypadku trójki dzieci na każde dziecko kwota w wysokości €16,60, a w przypadku czwórki dzieci na każde dziecko kwota w wysokości €25,50.
Od stycznia 2016 roku zasiłek rodzinny zostanie podwyższony o 1,9%. W przypadku dziecka niepełnosprawnego zasiłek jest wyższy o 150,00 EUR. Niepełnosprawność musi być potwierdzona badaniami lekarskimi oraz zaświadczeniem Urzędu ds. Socjalnych (Sozialministeriumservice) Ministerstwa Pracy, Polityki Społecznej i Ochrony Konsumentów.
Złożenie wniosku jest bezpłatne.

Zasiłek rodzinny wyrównawczy (Differenzzahlung)
Prawo do zasiłku rodzinnego wyrównawczego mają rodzice (bądź rodzic), których centrum interesów życiowych znajduje się na terenie Austrii, których dzieci żyją we wspólnym gospodarstwie domowym z drugim z rodziców lub prawnych opiekunów w Polsce lub gdy łożą oni w przeważającej mierze na utrzymywanie dziecka/dzieci przebywających w Polsce.
Prawo do zasiłku przysługuje na takich samych zasadach jak w przypadku dzieci przebywających na terenie Austrii.
Wniosek (formularz typu „Beih 38”) składa się do urzędu skarbowego (Finanzamt) właściwego ze względu na miejsce zamieszkania rodzica ubiegającego się o zasiłek. Do wniosku dodatkowo dołącza się formularze typu 401 i 411, które należy potwierdzić w Polsce.
Zasiłek jest wypłacany po upływie roku kalendarzowego, w jednorazowej kwocie, będącej różnicą między kwotą zasiłku rodzinnego przyznanego w Austrii.
Wnioski składa się corocznie i możliwe jest ich złożenie do 5 lat wstecz (po 5 latach roszczenie dotyczące zasiłku ulega przedawnieniu).

Zasiłek dla bezrobotnych (Arbeitslosengeld)
Prawo do zasiłku dla bezrobotnych posiada osoba, która potrafi udokumentować wymagane przepisami ubezpieczenia dla bezrobotnych minimum okresu zatrudnienia i która w czasie trwania pobierania zasiłku dla bezrobotnych pozostaje do dyspozycji Urzędu Pośrednictwa Pracy (Arbeitsmarktservice = AMS).
Osoba bezrobotna, ubiegająca się o przyznanie zasiłku dla bezrobotnych po raz pierwszy, która w chwili złożenia wniosku ukończyła 25 lat, musi wykazać minimum 52 tygodnie legalnego zatrudnienia podlegającego obowiązkowi płacenia składek ubezpieczeniowych na wypadek bezrobocia w ciągu ostatnich dwóch lat od chwili złożenia wniosku; osoba bezrobotna, ubiegająca się o przyznanie zasiłku dla bezrobotnych po raz kolejny, musi wykazać minimum 28 tygodni legalnego zatrudnienia podlegającego obowiązkowi płacenia składek ubezpieczeniowych na wypadek bezrobocia w ciągu ostatniego roku od chwili złożenia wniosku; natomiast osoba bezrobotna, ubiegająca się o przyznanie zasiłku dla bezrobotnych, która w chwili złożenia wniosku o ww. świadczenie nie ukończyła jeszcze 25 lat, musi wykazać jedynie 26 tygodni legalnego zatrudnienia podlegającego obowiązkowi płacenia składek ubezpieczeniowych na wypadek bezrobocia w ciągu ostatniego roku od chwili złożenia wniosku (także jeżeli wniosek składany jest po raz pierwszy). Inne przepisy obowiązują w tym względzie studentów studiów stacjonarnych w Austrii.
Wysokość, jak i okres wypłacania powyższego świadczenia uzależnione są zarówno od czasokresu trwania stosunku pracy, jak i od wysokości otrzymywanego wynagrodzenia.
Okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych zależy od długości okresów poprzedniego zatrudnienia oraz wieku bezrobotnego i wynosi odpowiednio od 20 do 52 tygodni.
W wypadku udziału w szkoleniach organizowanych przez Urząd Pośrednictwa Pracy (AMS) okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych zostaje odpowiednio przedłużony (nie dotyczy zasiłku pomostowego – Notstandshilfe).

Zasiłek pomostowy (Notstandshilfe)
Prawo do otrzymania zasiłku pomostowego przysługuje bezrobotnym, których roszczenie do zasiłku dla bezrobotnych i świadczeń przedemerytalnych zostało wyczerpane, a którzy pozostają do dyspozycji Urzędu Pośrednictwa Pracy (AMS) i znajdują się w trudnej sytuacji materialnej.
Wniosek o przyznanie zasiłku pomostowego należy złożyć przed upływem 5 lat, licząc od chwili zakończenia pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Z reguły przyznawany jest na okres 52 tygodni, a przed jego upływem należy złożyć wniosek o przedłużenie.
Bezrobotni nie należący do ww. grup osób mogą – w sytuacjach wyjątkowych – otrzymać zasiłek dla bezrobotnych i/lub zasiłek pomostowy na łączny okres nieprzekraczający jednego roku.

Świadczenie przedemerytalne (Pensionsvorschuss)
Świadczenie przedemerytalne przyznawane jest na wniosek osoby ubiegającej się o to świadczenie. Osoby, które występują o przyznanie renty inwalidzkiej, renty z tytułu niezdolności do wykonywania zawodu, emerytury albo emerytury związanej z pracą wykonywaną w wyjątkowo ciężkich warunkach (Nachtschicht-Schwerarbeitgesetz), mogą otrzymać świadczenie przedemerytalne pod warunkiem, że spełniają wymogi do przyznania zasiłku dla bezrobotnych (lub zasiłku pomostowego) na okres załatwienia niezbędnych formalności.
Osoby pobierające świadczenia przedemerytalne nie muszą wykazywać gotowości do podjęcia pracy ani pozostawać do dyspozycji Urzędu Pośrednictwa Pracy (AMS) w czasie otrzymywania świadczenia.
Świadczenie przedemerytalne wypłacane jest w wysokości należnego zasiłku dla bezrobotnych lub zasiłku pomostowego. Jeżeli wysokość emerytury jest znana i wynosi mniej, podane stawki zostają odpowiednio obniżone.
W przypadku przyznania emerytury suma otrzymanego świadczenia przedemerytalnego zostaje odliczona od przysługującej nadpłaty emerytury i zwrócona Urzędowi Pośrednictwa Pracy (AMS). W razie otrzymania decyzji odmownej nie przysługuje żadna nadpłata do przysługującego wyższego zasiłku dla bezrobotnych lub zasiłku pomostowego.
W czasie pobierania świadczenia przedemerytalnego dopuszczalny jest – nieprzekraczający okresu trzech miesięcy – pobyt za granicą. Świadczenie przedemerytalne przysługuje także w trakcie pobytu w szpitalu, nawet w przypadku braku uprawnień do zasiłku chorobowego.

Zasiłek przejściowy (Übergangsgeld)
Osobom, które na skutek podniesienia granicy wieku emerytalnego nie mogły w latach 2004-2015 przejść na wcześniejszą emeryturę, przysługuje – do chwili nabycia prawa do emerytury – roszczenie do zasiłku przejściowego, jeżeli spełniają one wymogi koniecznie do otrzymania zasiłku dla bezrobotnych, były w okresie ostatnich 15 miesięcy bezrobotne przez co najmniej 52 tygodnie i pomimo intensywnych starań nie znalazły stałego miejsca zatrudnienia. Podane wyżej okresy (52 tygodnie/15 miesięcy), w przypadkach pobierania zasiłku chorobowego, zasiłku tygodniowego, jak również pobytu w sanatorium lub w domu opieki, zostają odpowiednio przedłużone. Wymogi te zostają również spełnione w przypadku udokumentowania zatrudnienia w okresie ostatnich 25 lat przed złożeniem wniosku, podlegającego obowiązkowi płacenia składek ubezpieczeniowych i trwającego 780 tygodni (przy czym wymienione wcześniej 25 lat zostaje rozszerzone na niepodlegające obowiązkowi płacenia składek z tytułu ubezpieczenia na wypadek bezrobocia okresy opieki na dzieckiem, do chwili ukończenia przez nie 15. roku życia).
Zasiłek przejściowy przysługuje w wysokości podstawy wymiaru zasiłku dla bezrobotnych, powiększony o 25% oraz płatne dodatki rodzinne (co najmniej w wysokości zasiłku dla bezrobotnych, łącznie z dodatkiem wyrównawczym).
W przypadku braku perspektyw na znalezienie w najbliższej przyszłości dla (i przez) pobierającego świadczenie miejsca pracy, istnieją możliwości zwolnienia tej osoby przez Urząd Pośrednictwa Pracy (AMS) z obowiązku stałego pozostawania do dyspozycji tego urzędu, jak i i kontynuowania wypłacania zasiłku przejściowego (np. w trakcie pobytu za granicą).
Podania o przyznanie powyższych świadczeń należy składać w Regionalnych Urzędach Pośrednictwa Pracy (regionale Geschӓftsstelle des AMS). Poza tym istnieje obowiązek niezwłocznego informowania AMS o wszystkich istotnych zmianach dotyczących np. sytuacji ekonomicznej, przebywania na zwolnieniu lekarskim, zmiany miejsca zamieszkania, pobytu za granicą itd., najpóźniej przed upływem jednego tygodnia. Niedotrzymanie wyznaczonych terminów kontrolnych, jak również odmówienie przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub szkolenia mogą spowodować utratę otrzymywanego świadczenia.
W trakcie pobytu za granicą albo po zakończeniu pobierania przysługującego świadczenia ochrona zdrowotna działa jeszcze tylko przez okres następnych 6 tygodni, jeżeli ubezpieczenie zdrowotne obowiązywało (trwało) nieprzerwanie przez 6 tygodni albo przez okres co najmniej 26 tygodni w ciągu ostatniego roku. Zasiłek przejściowy przysługuje do chwili nabycia prawa do emerytury, najpóźniej jednak do końca miesiąca, w którym osiągnięty zostanie wiek emerytalny.

Transfer zasiłków dla bezrobotnych z Polski do krajów UE, w których poszukuje się pracy
Od 1 maja 2010 roku w krajach Unii Europejskiej obowiązują nowe przepisy, dotyczące koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, w tym transferu zasiłku dla bezrobotnych [Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 i Rozporządzenie Parlamentu Europejskiej i Rady nr 987/2009].
Jeżeli w Polsce uzyskało się prawo do zasiłku dla bezrobotnych, należy się on także podczas poszukiwania pracy za granicą, we wszystkich państwach UE, EOG oraz Szwajcarii.
Jeżeli więc Polak chce szukać pracy, np. w Austrii, i dostawać w tym kraju przysługujący mu polski zasiłek, musi spełnić polskie kryteria jego przyznania (pracować 265 dni w ciągu ostatnich 18 miesięcy). Dodatkowo musi:
• być przynajmniej przez 4 tygodnie zarejestrowany jako bezrobotny (UWAGA! Może prosić, aby ten czas skrócono; w tej sprawie decyzję wydaje właściwa instytucja, w Polsce jest to odpowiedni Urząd Pracy);
• zgłosić właściwej instytucji zamiar wyjazdu w celu poszukiwania pracy w innym państwie członkowskim i złożyć wniosek o wydanie formularza E303 (U2) – niezgłoszenie faktu wyjazdu może spowodować utratę prawa do zasiłku w danym państwie;
• w ciągu 7 dni od momentu wyjazdu zgłosić się (zarejestrować) do właściwej instytucji (Urzędu Pracy) państwa, w którym zamierza poszukiwać pracy (termin ten w wyjątkowych sytuacjach może być przedłużony); spełnienie tego warunku oznacza wypłatę zasiłku dla bezrobotnych również za okres pozostawania w podróży.
Jeśli nie zostanie zachowany termin 7 dni, wówczas zasiłek będzie przysługiwać dopiero od dnia zarejestrowania, pomniejszony o czas pozostawania w podróży.
Więcej informacji znajduje się na stronie internetowej http://www.mpips.gov.pl.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW I POSIADACZY SAMOCHODÓW

Obowiązek przerejestrowania samochodu
W przypadku pobytu stałego na terytorium Austrii (Hauptwohnsitz) użytkownik samochodu może używać zagranicznych tablic rejestracyjnych jedynie przez 1 miesiąc. Po upływie tego czasu istnieje domniemanie, że samochód jest używany na stałe w Austrii, i w konsekwencji musi zostać zarejestrowany i ubezpieczony. Dodatkowo powstaje obowiązek opłacenia podatków związanych ze sprowadzeniem samochodu do Austrii (podatek akcyzowy NoVA, KfZ-Steuer, itp).
Ze względu na wspomniane wyżej domniemanie, to nie policja, lecz osoba używająca samochód musi wykazać, że samochód nie jest stale używany w Austrii. W praktyce obalenie twierdzenia, że samochód nie jest używany w Austrii, jest bardzo trudne, niemalże niemożliwe. Wynika to z faktu, że policji wystarczy tylko zapłacony w Austrii mandat, zrobione badanie techniczne czy np. relacja świadka (sąsiada) potwierdzająca używanie samochodu w Austrii, a także wykupienie rocznej winiety autostradowej.
Również sytuacja, w której użytkownik samochodu nie jest jego właścicielem, nie zwalnia go z obowiązku przerejestrowania pojazdu.
Kluczowe jest stałe przebywanie osoby używającej samochodu w Austrii, a nie miejsce pobytu faktycznego właściciela, wskazanego w dowodzie rejestracyjnym. Podstawę prawną stanowią przepisy §79, §82 abs. 8 und 9 Kraftfahgesetz (KFG) oraz §1 Normverbrauchsabgabe-Gesetz. Tablice rejestracyjne należy oddać w austriackim urzędzie rejestracyjnym (Zulassungsbehӧrde), gdzie po uzyskaniu austriackiej rejestracji można uzyskać austriackie tablice rejestracyjne. Adresy urzędów rejestracyjnych znaleźć można na stronie internetowej (http://www.vvo.at/kfz-zulassungsstellenauskunft/4.html).

Podstawowe zasady dotyczące korzystania z samochodu i dróg w Austrii
Polskie prawo jazdy uprawnia do prowadzenia pojazdu w Austrii. Międzynarodowe prawo jazdy nie jest obowiązkowe, jednak osoby planujące osiedlenie się w Austrii powinny rozważyć wymianę polskiego prawa jazdy na austriackie ze względów praktycznych – w przypadku utraty dokumentu procedura uzyskania duplikatu jest szybsza i nie wymaga wyjazdu do urzędu w Polsce.
W przypadku poruszania się pożyczonym samochodem zaleca się posiadanie pisemnego upoważnienia do użytkowania pojazdu, podpisanego przez jego właściciela, poświadczonego urzędowo lub notarialnie i przetłumaczonego na język niemiecki, lub upoważnienia sporządzonego na stosownym druku (dostępnym w PZMOT).
Dopuszczalna maksymalna zawartość alkoholu we krwi kierowcy to 0,1 promila. Wynik od 0,1 do 0,49 promila jest wykroczeniem zagrożonym karą w zależności od wyniku oceny zdolności do kierowania pojazdem, której dokonuje policjant. Kierowca, u którego stwierdzono zawartość alkoholu we krwi mieszczącą się w tym przedziale, może zostać ukarany mandatem, odebraniem prawa jazdy lub kilkumiesięcznym pozbawieniem wolności, nawet jeśli nie doprowadził do kolizji.

PRAWO POBYTOWE

Pobyt do trzech miesięcy
W przypadku pobytu nieprzekraczającego trzy miesiące obywatele UE posiadają prawo pobytu w innym państwie członkowskim bez żadnych dodatkowych warunków i formalności, poza koniecznością legitymowania się ważnym dokumentem tożsamości (dowodem osobistym lub paszportem). Prawo swobodnego przemieszczania się i pobytu uzyskuje też członek rodziny obywatela UE, niezależnie od jego przynależności państwowej.

Pobyt powyżej trzech miesięcy
Zgodnie z zasadą swobodnego przepływu osób w obszarze Unii Europejskiej, obywatele państw UE mają prawo do pobytu na terenie Austrii powyżej 3 miesięcy (tzw. osiedlenie się), jeżeli opcjonalnie:
• są zatrudnieni lub prowadzą samodzielną działalność gospodarczą;
• mają dla siebie i członków swojej rodziny zapewnione wystarczające środki na utrzymanie i pełne ubezpieczenie zdrowotne, umożliwiające pobyt na terenie Austrii bez konieczności korzystania z austriackich świadczeń socjalnych;
• głównym celem ich pobytu jest zdobywanie wykształcenia, łącznie z nauką zawodu w szkole publicznej lub prawnie uznanej szkole prywatnej, lub kształcenie się na uczelni, przy równoczesnym spełnieniu przesłanek wymienionych w ustępie 2.

Potwierdzenie zameldowania/legalności pobytu (Anmeldebescheinigung) i potwierdzenie nabycia prawa do stałego pobytu (Bescheinigung des Daueraufenthaltes) na terenie Austrii.
Wszyscy obywatele UE (jak również ich najbliżsi i pozostali członkowie rodziny, będący obywatelami Unii Europejskiej) jeżeli przebywają na terenie Austrii dłużej niż 3 miesiące, powinni posiadać potwierdzenie zameldowania/legalności pobytu (Anmeldebescheinigung). Dokument ten wydawany jest przez Urząd ds. Pobytu (Aufenthaltsbehӧrde – MA35). Wniosek o wydanie zaświadczenia należy złożyć w ciągu 4 miesięcy od przyjazdu do Austrii. Koszt jego wystawienia to ok. 55 euro. Zgłoszone przed 1 stycznia 2006 roku w urzędzie meldunkowym stałe miejsce zameldowania i posiadane potwierdzenie zameldowania (tzw. Meldezettel) uważane są za równoznaczne z ww. zaświadczeniem, tzw. Anmeldebescheinigung.
Obywatele krajów UE będący w posiadaniu Anmeldebescheinigung nabywają po 5 latach nieprzerwanego i legalnego pobytu na terenie Austrii – niezależnie od dalszego występowania wymaganych przesłanek – prawo do pobytu stałego. Na wniosek osoby zainteresowanej i po zweryfikowaniu okresu pobytu w Austrii Urząd ds. Pobytu (MA 35) wystawia zainteresowanemu potwierdzenie nabycia prawa do stałego pobytu (Bescheinigung des Daueraufenthaltes).
Wymienione wyżej przesłanki uprawniające do pobytu na terenie Austrii muszą być spełnione do chwili nabycia prawa do pobytu stałego. Najbliżsi i pozostali członkowie rodziny zachowują prawo do pobytu na terenie Austrii także w przypadku rozwodu, unieważnienia małżeństwa, śmierci lub stałego wyjazdu za granicę (emigracji) osoby sprowadzającej. Dla zachowania prawa do pobytu na terenie Austrii zaistniałe okoliczności (ustanie właściwości przynależności małżeńskiej lub rodzinnej), jak również brak spełniania wymaganych dla pobytu przesłanek prawnych, muszą być zgłoszone Urzędowi ds. Pobytu (MA 35) w okresie do 1 miesiąca.

Adres Wiedeńskiego Urzędu do Spraw Pobytu MA 35:
Magistratsabteilung 35, Referat „EWR“
Wien 1120, Arndtstrasse 65-67, klatka 1, 1 piętro
Tel.: 01/4000 35338, Fax: 01/4000 99 35310
E-Mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.    http://www.wien.gv.at/verwaltung/personenwesen/  W poszczególnych miastach i gminach Austrii wniosek składa się w odpowiednim magistracie lub starostwie (Bezirkshauptmannschaft). Zasady i procedury pozostają takie same.

Informator nie jest źródłem prawa. Są nim wyłącznie stosowne przepisy. Wydawca publikacji nie ponosi odpowiedzialności za skutki decyzji i działań podjętych na podstawie zawartych w niej informacji.